Η απώλεια του σημαντικού άλλου προσώπου, ζώου, αντικειμένου, καθώς και το πένθος, που αυτή συνεπάγεται, αποτελούν βιώματα που κληθήκαμε ή καλούμαστε να βιώσουμε. Η γνώση γύρω από την απώλεια και το πένθος δεν απαλύνει τον πόνο. Βοηθά, ωστόσο, στην κατανόηση μιας τέτοιας εμπειρίας και συμβάλλει στην αναγνώριση της μοναδικότητας του τρόπου με τον οποίο ο καθένας και η καθεμιά μας βιώνουμε το πένθος μας. Αυτοί είναι και οι κύριοι άξονες της Παιδαγωγικής της Απώλειας και του Πένθους (Death Education), μιας περιοχής της εκπαίδευσης που μετρά ήδη μισό αιώνα ζωής, μα που συχνά παραγκωνίζεται πίσω από αυτό που περιγράφεται ως «ταμπού του θανάτου».

Φιλοδοξία του διαδικτυακού χώρου PoStDeathEducation είναι να συμβάλει στη συζήτηση γύρω από τον θάνατο, την απώλεια και το πένθος (death literacy) στην Κύπρο, στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, αλλά και διεθνώς. Στις σελίδες του μπορεί να βρει κανείς συναφές ερευνητικό έργο, επιστημονική αρθρογραφία, συνεντεύξεις, εκπαιδευτικό υλικό, παρουσιάσεις βιβλίων, καθώς και χρήσιμους σχετικούς διαδικτυακούς συνδέσμους.

Η προσπάθεια αυτή βρίσκεται στην αρχή της. Στοχεύοντας σε μια αμφίδρομη επικοινωνία, ο εμπλουτισμός του χώρου θα λάβει υπόψη τις εισηγήσεις των επισκεπτών/τριών, τις οποίες μπορείτε να μου στέλνετε μέσω email (xeniastylianou13@gmail.com).

Στοχεύοντας πρώτα να δούμε το ποτάμι κι έπειτα να χτίσουμε στέρεες γέφυρες,

Πολυξένη Στυλιανού, PhD

Υ.Γ. Επειδή τα υστερόγραφα λένε τα σπουδαία, ευχαριστώ από καρδιάς τον Χριστόδουλο, τον Derek, τον Μιχαλίνο, την Άννα, τη Μαρία, την Αναστασία, τον Παύλο, τη Στέφανη, τη Μαρία (και τη Μαρίνα), την Έλενα, πολλούς και πολλές συναδέλφους εκπαιδευτικούς και προπαντός τα παιδιά, που συνέβαλαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην προσπάθεια που αποτυπώνεται στον ιστότοπο αυτό.