Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο Έβαν και ο σκύλος του τα κάνουν όλα μαζί ͘ τρώνε παγωτό, φτιάχνουν τον κήπο. Κάποιο πρωί ο σκύλος πεθαίνει. Ο Έβαν το παίρνει κατάκαρδα και καταστρέφει όλο του τον κήπο, ο οποίος γμίζει στη συνέχεια με αγριόχορτα. Ο Έβαν φαίνεται να «αγκαλιάζει» αυτό το χάος. Σε αυτό το σκοτεινό μέρος, ξεφυτρώνει ξαφνικά μια κολοκυθιά, η οποία βοηθά τον Έβαν να βγει από τη μοναξιά του και τον οδηγεί σε παλιές και νέες παρέες. Ένα βιβλίο γεμάτο ελπίδα και θετικότητα που μιλά για την αγάπη, την απώλεια, την ελπίδα και την επούλωση των πληγών μέσα από τη φιλία και τη φύση.
Στόχοι: Τα παιδιά:
- Να καταγράψουν σε μορφή επιθέτων και επιρρημάτων τη συναισθηματική κατάσταση του Έβαν μετά την απώλεια του σκύλου του.
- Να εστιάσουν στην καλλιέργεια των αγριόχορτων και τη μεταφορική τους συμπερίληψη στο κείμενο.
- Να αναγνωρίζουν τη φύση και τη φιλία ως μορφές επούλωσης της πληγής της απώλειας.
- Να συζητούν την ιδέα της αντικατάστασης και τον βαθμό στον οποίο αυτή υπονοείται ή όχι στο κείμενο.
Ενδεικτική πορεία – Δραστηριότητες:
1. Ανάγνωση του βιβλίου.
2. Καταγραφή συναισθηματικής κατάστασης του Έβαν όταν ο σκύλος του πεθαίνει σε μορφή επιθέτων και επιρρημάτων (από το κείμενο). (κόκκινο καπέλο)
3. Κόκκινες και Πράσινες κάρτες – Καταφατικές δηλώσεις δίνονται στα παιδιά. Ένα παιδί καλείται να τοποθετηθεί σε αυτές και τα υπόλοιπα συμφωνούν ή διαφωνούν υψώνοντας την πράσινη ή την κόκκινή του κάρτα:
Τα αγριόχορτα συμβολίζουν τα συναισθήματα του Έβαν.
Η κολοκύθα έδωσε πίσω τη χαρά στον Έβαν.
Ο Έβαν δεν έπρεπε να πάρει το νέο σκυλάκι.
4. Μαύρο και κίτρινο καπέλο σε διάλογο (debate) π.χ.
Μαύρο: Αυτό το βιβλίο είναι πολύ στενάχωρο επειδή…. Με κάνει να νιώθω…
Κίτρινο: Κάνεις λάθος, αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο αισιοδοξία και ελπίδα γιατί…
Τα παιδιά ενθαρρύνονται να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και ιδιαίτερα να πουν πως νιώθουν τώρα ή να συμπληρώσουν τις ημιτελείς προτάσεις: «Σήμερα έμαθα ότι…….», «Το ευκολότερο μέρος για μένα ήταν…….», «Το δυσκολότερο μέρος για μένα ήταν…..», «Το μέρος που μου άρεσε περισσότερο ήταν….». Στόχος είναι να δοθεί η δυνατότητα στον/στην εκπαιδευτικό να εντοπίσει τυχόν παρανοήσεις ή την ανάγκη για περαιτέρω συζητήσεις με τα παιδιά. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να νιώσουν υποχρεωμένα να αναφερθούν σε προσωπικές τους εμπειρίες. Αν όμως το θελήσουν, θα πρέπει να δοθεί ο χρόνος να εκφραστούν.
