Kintsugi είναι η παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη που περιλαμβάνει την επισκευή σπασμένων κεραμικών αντικειμένων χρησιμοποιώντας χρυσό, ασήμι ή πλατίνα σε σκόνη. Η φιλοσοφία πίσω από το Kintsugi είναι ότι τα σπασμένα αντικείμενα δεν είναι από τη φύση τους άχρηστα. Οι οποιεσδήποτε ουλές, χαρακιές ή ζημιές αποτελούν μέρος της ιστορίας και της ομορφιάς τους, αναμορφώνονται και μετατρέπονται σε κάτι τελείως νέο με τη βοήθεια των πολύτιμων μετάλλων, αποκτώντας συνεπώς και πολυτελή διάσταση. (Πηγή εικόνας: https://www.britannica.com/art/kintsugi-ceramics)
Εμπνευσμένη από την τεχνική Kintsugi, η βραβευμένη εικονογράφος Issa Watanabe δημιούργησε το ομότιτλο εικονοβιβλίο. Η ιστορία του βιβλίου αφορά σε ένα πουλί που φεύγει, μια κούπα που σπάει, ένα ταξίδι που ακολουθεί την εμπειρία της απώλειας, μια ανακάλυψη και μια μεταμόρφωση. Αυτό που φαινομενικά μοιάζει ακατόρθωτο καταλήγει να αποκαθιστά την ομορφιά στον κόσμο.
Πρόκειται για μια ιστορία σιωπηλή για την απώλεια και το πένθος, που δείχνει τη δυνατότητα να ξεπεραστεί η δυσκολία, αλλά και να γίνει αποδεκτή η ίδιά μας η ευθραυστότητας. Μια ήρεμη διαπραγμάτευση των περιπετειών της ύπαρξης, όλων όσων έχουν βιωθεί, με ένα εύγλωττο γραφικό συμβολισμό που περιγράφει μια εσωτερική, περισσότερο, διεργασία. Είναι μια απεικόνιση του πένθους, που ‘διαβάζεται’ από τον καθένα και την καθεμιά μας διαφορετικά, όπως συμβαίνει και με την εμπειρία του, και η οποία σίγουρα δεν αφορά μόνο μικρούς αναγνώστες.
Οι λέξεις που θα έβαζα σε μια περιγραφή του βιβλίου θα ήταν βασισμένες καθαρά στη δική μου ανάγνωση, περιορίζοντας την ερμηνεία στο στενό δικό μου πλαίσιο, κάτι που θα αδικούσε το βιβλίο. Αντ’ αυτών, λοιπόν, επιλέγω να μοιραστώ πέντε από τα σαλόνια του βιβλίου, τα οποία αποκαλύπτουν την ιδέα της ιστορία, χωρίς να την προδίδουν.
Το βιβλίο αυτό έφτασε στα χέρια μου από τον βιβλιοδάσκαλο, αγαπημένο συνάδελφο και φίλο, Χαράλαμπο Δημητρίου, ο οποίος έχει βαλθεί να μεγαλώσει τη λίστα με τα βιβλία που πραγματεύονται την απώλεια και το πένθος. (Ευχαριστώ Χαράλαμπε!!!) Είμαι σίγουρη πως ένας από τους λόγους της επικοινωνίας μας αυτής οφείλεται και στην κοινή μας πίστη στο ότι τα πιο πολύτιμα πράγματα μπορούν να πέσουν και να γίνουν κομμάτια, αλλά το ταξίδι δε σταματά εκεί. Τα πράγματα δεν διορθώνονται, μα αλλάζουν. Όπως αλλάζουμε και οι άνθρωποι. Κι αυτό μπορούμε πιο εύκολα να το καταλάβουμε μέσα από τις ιστορίες – τις δικές μας και των άλλων.
Μπορείτε να πάρετε μια γεύση από το βιβλίο παρακολουθώντας το βίντεο στον σύνδεσμο:
Στην τελευταία σελίδα του βιβλίου, πίσω ακριβώς από το οπισθόφυλλο, στη γωνία κάτω δεξιά, βρίσκει κανείς το μόνο γραπτό κείμενο που υπάρχει σ’ αυτό. Είναι ένα ποίημα της Emily Dickinson στα ιταλικά:
La “Speranza” è la cosa con piume
che si posa nell’ anima
e canta l’ aria senza le parole
e non smette – proprio mai
E si sente – dolcissima – nel vento
e dev’ assere furiosa la tornmenta
per riuscire a intimorite l’ uccellino
che ha riscaldato tanti
L’ho udito nella landa più fredda
e sul mare più sconosciuto
eppure, mai, nella disperazione,
ha chiesto da parte mia – una briciola.
Που πάει να πει:
Η «Ελπίδα» είναι ένα πράγμα με φτερά που κάθεται στην ψυχή και τραγουδά τον άνεμο, χωρίς λόγια, και δεν σταματά – ποτέ μα ποτέ. Και ακούγεται – γλυκύτατα – στον άνεμο και μόνο μια μανιώδης θύελλα δύναται να το φοβίσει (αυτό) που έχει ζεστάνει τόσους πολλούς. Το άκουσα στην πιο παγωμένη ερημιά και στη θάλασσα την πιο άγνωστη και όμως, ποτέ, στην απελπισία, δεν ζήτησε από εμένα – ούτε ψίχουλο.
Χαρακτηριστικά
Εικονογράφηση: Issa Watanabe (βραβευμένη εικονογράφο Premi Llibreter 2020)
1η έκδοση: 2023
Εκδόσεις Libro del Zorro Rojo (2023)
Προτεινόμενες ηλικίες: 6+
ISBN 978-88-576-1359-8
